Kickstarting Creativity 2

Na een zomerslaapje wordt het tijd om deze blog terug wakker te schudden.

Ik eindigde vorig jaar met een cursus Creatief Denken bij Kwadraet. Voor een keertje niet als cursist, maar zelf als cursusgever. Een interessante ervaring waar ik zelf ook veel uit leerde.

Kwadraet vertrekt vanuit 8 principes van Co-Creatie:

1. Zet je geest open
2. Denk positief en in de toekomst
3. Heb oog voor het geheel
4. Stel je oordeel uit
5. Vraag
6. Bouw verder op elkaars ideeën
7. Waardeer andere standpunten
8. Spreek ook vanuit het hart

Niet verwonderlijk dat een organisatie die zich op co-creatie richt ook bijzonder nauw aansluit bij principes die onmisbaar zijn voor creatief denken.
Een force to fit met principes als ‘uitstel van oordeel’ en ‘meeliften op de ideeën van anderen’ is zelfs niet nodig, want ze komen er letterlijk in terug. Fijne aanvullingen waren dan weer het belang van vragen stellen en vanuit het gevoel durven vertrekken, alsook holistisch kijken.

Interessant ook is dat de vormingen bij Kwadraet sterk vertrekken vanuit de leervragen van de cursisten. Gevolg hiervan is dat er nog last-minute aanpassingen gebeurden tussen de twee sessies door. En ook al hadden we nog heel wat inhoud over, toch gingen de meeste cursisten met een voldaan gevoel naar huis.

Zo bleek uit de evaluatie door de deelnemers:

En onze evaluatie van de deelnemers:

Ik vond het ook erg interessant om met een ander publiek te werken dan de gewoonlijke Profs* bij Konekt. Geen van de deelnemers kwam uit de zorgsector. Wat voor een ander soort vragen zorgde en mij uitdaagde buiten mijn eigen boxje te gaan.

Een van de leukste momenten voor mij persoonlijk kwam aan het einde van dag 1. Na een hele dag gewerkt te hebben op het doorbreken van denkpatronen en op bewustwording van vooronderstellingen, kansdenken en blik verruimen gaven we de cursisten de Marshmallow Challenge. Een zeer rigide en afgelijnde opdracht. Meteen vlogen tafels in het rond en werden marshmallows aan het plafond gebonden.

Wanneer we de cursisten wezen op de beperkingen van de opdracht klonk het gefrustreerd: “Jamaar, heel de dag moeten we al buiten de box denken, en nu mogen we niet!?”. Het besef dat je ook binnen je box naar kansen, alternatieven en mogelijkheden kan zoeken en vooral niet tevreden te zijn met het eerste idee, de eerste oplossing… Blijft iets ergs waardevols. Het leunt voor mij erg aan bij een van de aspecten van Creatieve mensen die John Cleese benoemt. De moed en het vertrouwen hebben om door te gaan wanneer het lijkt dat je er al bent. Gisteren nog las ik op LinkedIn een citaat van Jim Yurchenco, design engineer bij IDEO:

Don’t accept done for good. And don’t accept good for excellent.

Een week later stond ik met een andere collega-student bij haar op het werk voor een vorming rond Visual Storytelling (bij Uit de Marge).

Hierbij begaf ik me op boeiend en zeer nieuw terrein, toch zeker wat inhoud betreft. De vraag was om stafmedewerkers in te leiden in een aantal verhaalstructuren die hen zouden kunnen helpen om zowel presentaties te geven, als aan de slag te gaan in intervisiegesprekken. Daarbij zouden we inzetten op het gebruik van het visueel spoor, naast enkel het verbaal spoor. In 2,5 uur zouden we proberen de medewerkers vertrouwd te maken met de structuren en met het gebruik van schetsen. Onze voorbereiding zag er dan ook als volgt uit:

Deze vorming gaf me al snel goesting om zelf nog verder te verdiepen, omdat ik snel tegen m’n eigen grenzen aanliep bij het vertalen van theorie naar praktijk (waar zo van die praktijkmensen dus durven achter vragen hè). En wie weet is er daar wel kans voor, want ook hier vroegen enkele deelnemers achter een vervolg. Interessant was vooral dat naargelang de functie in de organisatie iedereen er wel een bepaalde manier van bruikbaarheid in zag. Zij het om aan de slag te gaan met mensen in de praktijk, als een persoonlijke reflectietool, als voorbereiding voor een presentatie, of zelfs als tool voor een presentatie zelf.

Dat beide sessies erg goede feedback kregen ligt in grote mate aan mijn collega-studenten Marjolein en Hannelore. Ik dank hen dan ook voor de kans en de samenwerking. Een manier van werken die perfect aansloot bij mijn cognitief profiel. Het creatief jaar eindigde dan ook officieel met de presentatie van ons portfolio (dit dus) en de verbindingen die we met onze medestudenten gemaakt hadden (zie hierboven). Nog even naar slecht spelende Belgen op het WK gekeken en dan zat jaar 1 van het postgraduaat er al op.

Of toch voor even… De opleiding gaf me tot nu toe de kans om binnen te dringen in enkele interessante omgevingen. Zo zette ik bijvoorbeeld de zomer in met een bezoek aan de mensen van de opleiding Vroedkunde op Artevelde.

Eerder dit jaar had ik deelgenomen aan een brainstorm voor een spelconcept rond kansarmoede bij vrouwen in de perinatale periode. Laat ons zeggen dat ik reeds een beetje onderlegd was in spelconcepten en in een thema als kansarmoede. Maar dat de ‘perinatale periode’ mij tot nu toe vreemd was. Ik ben de dames van de werkgroep dan ook zeer blij voor hun geduld met een onwetende man als ik. En ben ik na de speltest overtuigd dat dit zeker goed komt.

Ook kon ik dankzij een van mijn collega-studenten het stuk vraagverduidelijking nog eens inoefenen bij een aantal van zijn collega’s op Artevelde. Er moest gebrainstormd worden over een vak, maar wat de concrete vraag juist was, daar hadden we collectief het raden naar. Het is te zeggen… In de briefing vooraf leek dit duidelijker dan het was. Dus na een korte herformulering zou ik mijn toolbox opentrekken en al klimmend en zwevend naar een idee of 300 toewerken op een uur of 2. In realiteit bleek echter dat er meer vragen dan eensgezindheid was, terwijl iedereen toch naar hetzelfde op zoek was. (kleinen-)Deels à l’improviste en (groten-)deels dankzij het boek van Koen De Vos, hebben de docenten nu een concrete vraag of drie en een volgorde qua prioriteiten om zelf mee aan de slag te gaan. En er is goesting en ambitie. Meer zelfs dan aan het begin van de sessie durf ik zeggen. Daarbij had ik vraagverduidelijking nog niet echt geoefend. Dus ook dit was een fijne kans. Waarvoor dank Joris!

Om in het thema à l’improviste te blijven… Altijd fijn wanneer een externe facilitator vraagt of je even wil inspringen om een brainstormpje te faciliteren. Gelukkig zijn er dan apps met tools ter inspiratie. Ideaal als opwarmer voor de eerste les en het komende jaar, waarin we een veranderingsproces in een organisatie zullen mogen begeleiden… Spannend 🙂

Zei er daar iemand pinguïns?