Light Appels?

Wie dit weekend niet in een bos aan de andere kant van de taalgrens zat (ik dus wel), heeft misschien het hele debat in De Standaard kunnen volgen naar aanleiding van de uitspraken van Jo Libeer, gedelegeerd bestuurder van VOKA. Bovenaan het artikel stond volgende:

Dit is een evolutief proces, want de buitenwereld verandert razendsnel. Ook bedrijven hebben daarmee te maken. Zij moeten zichzelf constant in vraag stellen, anders laat de klant of de aandeelhouder hen morgen in de steek. In plaats van alleen op de aandeelhouder (burger, regering, bedrijven) te schieten, kan de sector zichzelf misschien ook enkele strategische vragen stellen. – Jo Libeer, DS 8 oktober

Er staat nog heel wat in het artikel waarbij ik me vragen stel… Maar eerst even dit. De passage deed me denken aan enkele strategische vragen die enkele jaren geleden werden neergeschreven in een masterproef-onderzoek rond de internationale strategie van Theater FroeFroe. Het ‘bedrijf’ van mijn vader.
Daarin besloot de student dat FroeFroe het potentieel had om de Jim Henson van Europa te worden, maar dat het de artistieke leiding net die ambitie ontbrak. Nu, ik heb het soms al moeilijk met mijn relatie met Bumba, dus laat staan dat mijn vader de volgende Kermit of Miss Piggy zou worden…

Hun doel bleef gewoon leuk kinder- en jeugdtheater maken. En de voorbije zomer trokken zo 10 dagen lang telkens 1000 toeschouwers naar de Konijnenweide in Antwerpen om gratis naar Fausto te gaan kijken.

Waar brengt me dit allemaal toe? Het zet me aan het denken over mijn positie als creatief educator (educreator?). De voorbije maanden kwam ik zowel met meer als minder sociaal ondernemers in contact. Daarbij wordt me telkens op het hart gedrukt hoe belangrijk een Business Model wel is en dat ik vooral rekening moet houden met de perceptie van de (toekomstige) ‘klant’. Wat me vooral opviel was telkens een focus op vermarkting en een verwarring tussen perceptie en authenticiteit…

Dat brengt me tot de appel van Josse De Pauw. Vond dit een mooie kritische bedenking bij de huidige tendensen naar de vrije markt en het belang van authenticiteit.

De markt, Heer Libeer, kent u beter dan ik, maar we weten allebei dat een appel tegenwoordig al te vaak niet meer smaakt zoals hij hoort te smaken, maar dat hij er, wonderlijk en wel, een stuk beter uitziet dan vroeger. Dat komt ervan als verleiding de norm is. Als kind werd mij nochtans verteld, dat de wormstekige appels, die onder de boom voor het rapen lagen, de lekkerste waren. Omdat die beestjes, sneller dan wij, weten wat lekker is. De wormen weten intussen beter.

Kijk, Heer Libeer, dat soort onnozelheden vormt een mens. – Josse De Pauw, DS 11 oktober

Om die authenticiteit te bewaken is het eerst en vooral belangrijk om te weten waar je voor staat. In een eerdere post verwees ik al naar Simon Sinek. Momenteel lees ik zijn boek Begin met het Waarom. Niet enkel om mijn communicatie te verbeteren, maar ook vanwege het belang dat ik hecht aan het waarom. Niet enkel je communicatie, maar je hele werking doordrenken met Het Waarom maakt mijns inziens dat mensen zich spontaan aangetrokken voelen tot een ‘onderneming’ zoals bijvoorbeeld FroeFroe vzw.

Als je doordrenkt bent van Het Waarom, dan zal dit ook maken dat wanneer je jezelf kritisch in vraag stelt – wat belangrijk is op elk moment van je bestaan als ondernemer/onderneming – je je authenticiteit niet verliest, en vervalt in enkel perceptie. Daarom is mijn volgende stap als creatief educator niet mij bezinnen over Het Wat, maar over Het Waarom…